Gisteren eindelijk de overtollig muur in de ruimte waar de keuken komt afgebroken. Nu het plateau van de badkamer al een eindje gegoten is moet deze muur niets meer ophouden en kon hij dus weg gedaan worden. De muur bestond voornamelijk uit kalkstenen die dan ‘behangen’ waren met tasso wat ervoor zorgde dat de stenen echt wel goed bleven hangen. Tasso is inderdaad voor het leven.

Maar eens de bovenste stenen weg waren ging de rest toch al veel vlotter, en zeker toen David er eens de voorhamer ingezet had. Maar uiteindelijk zijn we daar moeten mee stoppen, de muur werd nogal wankel. Ik kreeg da de opdracht om overal gaten in te boren (telkens tussen de naden van de stenen in) en David kapte er dan een gleuf in met hamer en beitel. Eenmaal de beitel redelijk ver in de muur zat, de beitel naar boven trekken en de steen kwam los.

Aan dit vlotte teamwerk kwam al snel een einde toen ik in een draad van een stopcontact geboord had, wie legt die draad nu ook eerst 5 cm naar links en daarna naar onder. Hoewel het achteraf gezien maar een schampschot leek te zijn, was het toch genoeg om een kortsluiting te veroorzaken en we zaten zonder elektriciteit, dit was al snel verholpen door elektriciteit af te ‘tappen’ vanuit de living. En ik kon dan weer lustig verder boren zonder nog ergens op te hoeven letten (het was toch al te laat). Nadat we alles vakkundig afgebroken hadden begon de opkuis. Maar ook die was snel gedaan, want er waren veel grote brokken kalksteen.

Alweer een werkje gedaan en een stapje dichter bij het uiteindelijke resultaat. Op de eerste ‘foto’ zie je een plannetje met in het rood aangeduid welke muur (en deuren) we met de grond gelijk gemaakt hebben.

Hoewel ik uiteraard wel weet dat we eigenlijk nog niet toe zijn aan het kiezen van een keuken, hebben we toch wel al een keuken gekozen (nog niet betaald of vastgelegd, maar toch). Misschien dat ik dit toch even verder moet verduidelijken. David’s neef Tim (je zal hem wel al kennen van de foto’s want hij komt af en toe helpen), zijn ma en pa hebben een keuken bedrijf (Castrom keukens in Deinze).

Dus is het voor ons vrij evident dat we daar eerst en vooral gaan kijken als we ooit een keuken zouden moeten kopen. En aangezien we daar af en toe wel eens komen en de toonzaal dus wel redelijk vanbuiten kennen, hebben we eigenlijk al wel beslist welke keuken we willen.

Aangezien David een echte keukenprins is (jawel ik heb een nieuwe man), wil hij zeker een ruime en grote keuken en liefst met een groot eiland. Aangezien we dit jaar al naar Batibouw geweest waren hadden we zo al een goed idee wat we wilden en vooral wat we niet wilden (van die volledig zaal vol met keukens vonden we er toch maar 2 mooi, gelukkig was dit bij castrom helemaal anders). We willen ook een strakke moderne en tijdloze keuken die je met veel kleuren kan combineren (ja ik en mijn voorliefde voor felle kleuren). En daardoor is onze keuze gevallen op de grote grijze keuken met granieten werkbladen. Hij heeft heel veel kastruimte, en is heel praktisch.

David was al eerder eens gaan kijken en voor hem stak die keuken er echt boven uit. Natuurlijk knaagde mijn vrouwelijke nieuwsgierigheid al snel en wilde ik uiteraard ook wel eens die keuken zien, en ja ook ik vind hem heel mooi en tijdloos + grijs kan je met alle kleuren combineren.

Toen we er waren hebben we nog een paar foto’s van de andere mooie keukens genomen (maar de aparte eilanden van die keukens vond David telkens net iets te klein, ja hij is blijkbaar grote dingen van plan in de keuken). En dan moet ik toch nog even reclame maken voor Castrom natuurlijk: als je zelf nog op zoek bent naar een keuken, die je volledig kan indelen zoals je zelf wilt en kan aanpassen qua kleur ben je bij hen aan het juiste adres. Allesbehalve opdringerige mensen en ze staan altijd klaar met een woordje uitleg + bijna alles wordt gemaakt in hun eigen fabriek (vandaar dat je dus veel aan de keukens naar eigen wens kan aanpassen). En het is nu niet omdat het (bijna) familie is dat ik nu zo positief ben.

Hun website: Castrom . O ja bijna vergeten ze verkopen ook nog badkamermeubels.

Vandaag veel gesukkeld. Het was ook de eerste maal in onze verbouwingswerken dat ik niet zo gerust was in een goede afloop.

Maar first things first. We zijn de dag begonnen met een gat in onze vloer te maken op het eerste verdiep waar dan de poutrelle doorkomt. Gisteren hebben we al het gat eronder gemaakt in het plafond. Dit ging betrekkelijk snel. Na even snel opmeten, en zonder pythagoras (want dit duurde langer dan de praktijktest), bleek dat het zelf in plaatsen van de poutrelle een onbegonnen werk zou zijn. Weegt ongeveer 250 kg, en we waren maar met 4 (mijn ma, ikzelf, David + zijn pa).

De enige oplossing om de poutrelle erin te heffen was een lift (gemotoriseerde katrolle). Deze lag echter niet bij ons thuis maar terug bij de eigenaar, eerst erachter dan maar. Ondertussen begonnen mijn ma en ikzelf aan het opruimen van de beneden verdieping, er lag aardig wat stof en puin van het uitkappen van de gaten in de muren. Ondertussen was mijn pa volop bezig met het herschilderen van het blauw van ons tuinhuis die te fel was uitgevallen. En ondertussen kan ik bevestigen dat het er nu veel beter uit ziet, het was echt wel te fel.

Eenmaal onze katrolle ter plaatste was konden we hem aan het plafond bevestigen om dan de poutrelle te versleuren. Maar eerste werd die poutrelle nog op maat ‘gesneden’ (volgens mij stonden david’s pa zijn schoenen nog net niet in brand). Eenmaal onze poutrell e op maat was en onze lift er ging, konden we beginnen met onze poutrelle op te heffen.

In dit gedeelte was ik toch niet zo gerust, de lift kon wel voldoende trekken, maar zou ons slap (=veerkrachtig) plafond dit houden, dat was maar zeer de vraag. De poutrelle stond dan helemaal schuin van muur tot muur, tot bleek dat een deel van de kalk zou verwijderd moeten worden. Hierna nog een tijdje doorgesukkeld met het zwaargewicht: trekken aan de bovenkant om hem zo op te kunnen schuiven, richting de opening. Hij zat telkens wel ergens vast: in de muur bovenaan, in de kalk. We kregen er geen milimeter beweging in. Het scheelde maar 5 cm meer, maar telkens het een cm verbeterde, verslechterde het terug diezelfde cm.

Als we dan eindelijk ons geduld begonnen te verliezen en dan ook de poutrelle begonnen te kippen, ging het de goede kant op. Nu nog enkel in de goede richting kloppen en hij zat erin. Daarna nog verder doorschuiven,laten zakken en op de gaten (gisteren gekapt) schuiven en hij zat klaar om betonnen draagbalken onder te gieten voor de ondersteuning.

Na enig geëxpirimenteer bleek dat David met 1 been op het uiteinde van de poutrelle al genoeg was om de poutrelle te doen kantelen, en ik volledig op het uiteinde van de poutrelle leverde niet veel op: dat ding gaf geen kick. De boog moet niet altijd gespannen staan hé.

Ik was nadien wel enorm opgelucht want 250 kg is toch niet niets + ons plafond waar de katrol aan bevestigd was bewoog toch iets te veel mee naar mijn zin. Ik zag het zo al verkeerd lopen. Maar eind goed al goed. Morgen maken we dan de coufrages voor de betonnen draagbalken die in de gaten komen die we gisteren gekapt hebben en die onder de poutrelle komen. We beginnen er toch te geraken op dat 1ste verdiep.

De eerste dag van ons weekje verlof ligt alweer 4 dagen achter ons. Die dag hebben we eigenlijk redelijk veel gedaan. Eerst het plafond waar de keuken komt volledig afgebroken, want daar moet een poutrelle komen die dan de muur van de badkamer + de vloer moet ophouden. het kadrement van het plafond hebben we laten hangen we gebruiken dat wel terug opnieuw voor het nieuwe plafond. Mijn werk beperkte zicht tot het verwijderen van de nagels en alle gyproc aan de kant sorteren.

Terwijl David verder deed met het afbreken van het plafond, hielp ik David’s pa met het verder opmetsen van de muur. De lainteau (betonnen draagbalk boven de deuropening) was er al en hier mocht er nog een rijdtje stenen opgemetst worden van 3 hoog. Dit ging al bij al echt wel redelijk snel. Daarna werd alles nog nauwkeurig opgevoegd door David + pa. je moest wel goed opletten dat je niet onder cement vloog want het vloog soms lustig in het rond.

Daarna werd er nog een stuk uit de bovenkant van de muur naast de nieuwe muur gehaald. We konden nu voor het eerst van bovenaan een zicht krijgen op de werkelijke lengte van onze keuken. Op papier en op het zicht is dat nogal moeilijk te zien. Veel gedaan die dag dus was ik wel heel erg tevreden, ging het maar elke dag zo (eens een dag zonder veel tegenslagen)

Vandaag hebben David’s pa en nonkel (Gabriel) onze muur voor de keuken gemetst bovenop het sollement die we vorig weekend gegoten hebben. Na enige tegenslag met kabels en waterleidingen die moesten uitgegraven worden, ging het toch redelijk snel vooruit.

Als een goed geoliede machine gingen ze aan het metsen. laag na laag werd onze muur groter met een groot gat in het midden waar onze glazen (dubbele) schuifdeur komt.

Eenmaal de muur al wat verder gevorderd was begon de een te voegen en de ander verder te bouwen aan de muur. Volgend weekend maken we daar dan een kaderement voor en gieten we er beton op.