2 dagen geleden op het eerste zicht niet zo heel veel gedaan. Een beetje laat begonnen en vooral werk gedaan dat niet zo echt snel vooruit gaat.

Eerst begonnen met een gat in ons plafond te maken om daar dan de volgende werkdag de poutrelle door te steken. Was vrij lastig en zwaar werk ( van horen zeggen hoor mijn rol was vooral om het losgekomen plafond te ordenen). Met de zaag werd een stuk van het plafond verwijderd. het plafond bestond uit kleine fijne latjes + veel stof en gips. Om de astma leiders (David’s ma) toch veel ellende te besparen hebben we die plafond er uit gezaagd, anders zou er veel te veel stof vrijkomen. En nu werd dit voor een groot stuk beperkt.

Daarna begonnen aan het uitkappen van de 2 gaten in de muur waar de poutrelle komt op te liggen. Wederom vrij lastig met hamer en bijtel + boormachine. Voorzichtigheid was ook geboden om ons vals plafond in de inkom niet te beschadigen dus snel boren was er niet bij. Op het eerste zicht niet zoveel werk gedaan maar wel redelijk lastig en tijdrovend, op het einde van de dag dan nog naar de brico plan-it geweest om stenen,cement en zand.

Vorig weekend hebben we veel gedaan, ons huis zat ook wel afgeladen vol met werkvolk. David’s pa kwam helpen, David’s ma zorgde voor de bevoorrading (lees eten, wijn op tijd en stond en last but not least cake en koffie), David’s neef Tim was er ook dit trio wer dan nog vervoegd door mij ma en pa en uiteraard ook nog door David en mezelf + dan zou ik de fotograaf nog vergeten (David’s broer Jurgen), waarvoor uiteraard veel dank, want op tijd en stond moet dit ook zeker gebeuren en ik vergeet dit soms te vaak.

Terwijl de David, Tim en David’s pa bezig waren aan het kaderement om het beton in te gieten, vlogen ik en mijn ma er alvast in om de ruit die dringen gevernist moest worden te schuren. Dankzij het schuurmachine ging dit vrij snel. Na een lange zoektocht naar de verfborstels begon ik dan aan het vernissen van die ruit. Het werd al snel duidelijk dat de ruit al in jaren niet meer vernist was, de vernis drong onmiddelijk in het hout. Al snel kreeg ik dan ook de opmerking van David eenmaal ik terug beneden was of ik wel al verrnist had want het was nog geen haar verandert.

Ondertussen waren mij pa en ma al bezig met het schuren van het tuinhuis, want de plannen waren er om het eens grondig te schilderen. De helft van het tuinhuis had nog wortel resten van de klimop en was ook veel bleker, dus het trok op niet al te veel. Ondertussen hebben mijn ma en pa deze week al de een primer op ons tuinhuis gezet (dit was gisteren), de hond was er ook bij en bijgevolgd dus ook een beetje mee geschilderd en vandaag hebben ze er een eerste laag op gezet. Meer foto’s en info volgen later op de week.

Na mijn eerste vernislaag van de eerste ruit begonnen met het schuren van het kleine ruitje die aan de trap van de zolder zit, was deze in eerste instantie vergeten. Aangezien ik enorm goed tegen de warmte kan werden het schuren en vernissen van die 2 vensters dan maar aan mij uitbesteed, het was warm die dag + op het dak is het dan meestal nog een serieus stuk warmer. Maar al bij al nog best dragelijk, voor mij toch. David zou geen 2 seconden op het dak blijven staan.

Terwijl ik aan het schuren en vernissen was stond het andere trio (David,Tim en David’s pa) ook niet bepaald stil. Ze hadden al de volledige bekisting gemaakt + de ijzerwerk die erin moest. Ondertussen was ons volledig tuinhuis geschuurd en zat mijn verniswerk erop (3 lagen en dan begon je er eindelijk verandering aan te zien).

Nu de coufrage waar het beton in komt klaar is kunnen we beginnen met het gieten, hiervoor hadden we ons in 2 teams ingedeeld: David en Tim in het ene team en David’s pa en ik in het andere team. David en Tim zorgde voor het maken van het beton. David’s pa en ikzelf zorgden ervoor dat het beton effectief gegoten werd. David’s pa goot dan ook de emmer in de houten coufrage en ik vulde de emmers dan telkens weer en gaf ze aan (tot op een bepaalde hoogte, want dat weegt amai nie). Als de kruiwagen dan leeg was ging ik achter een nieuwe. David’s pa stabiliseerde het beton telkens zodat het niveau overal in de bekisting overal hetzelfde was.

Dankzij de 2 geöliede teams ging het gieten razendsnel, in minder dan 2 uur was alles gegoten. Dus vandaag flink wat gedaan, moe maar tevreden keerden we terug naar huis. Ik dan vooral met veel pijn in de rugspieren (van de vele rugversterkende oefeningen in de volleytraining de dag ervoor + al die emmers vullen en heffen zullen ook wel niet veel geholpen hebben). Maar het warme bad achteraf en de massage deden meer dan deugd en het probleem was dan al flink verholpen vooral dan door die massage.

Vandaag was het eindelijk zover, de put waar we zoveel werk aan gehad hadden terug opvullen met beton. Op zich een werkje die redelijk snel vooruit ging. Had ik niet echt verwacht.

Ons procede voor het maken van het beton was telkens hetzelfde: eerst een halve zak stenen, daarna een halve emmer water erin. Even laten mengen (het lijkt nu al een kookrecept) en daarna 7 scheppen cement en een volledige zak zand. Weer even laten mengen en daarna een volledige zak steenpuin die we uit die put gehaald hebben. Dan af en toe nog een beetje water erbij en andere ingredienten indien nodig.

Dit ‘recept’ was telkens goed voor 1.75 kruiwagens. Mijn schoonpa bracht telkens de eerste kruiwagen naar binnen David hield dan die kruiwagen (oftewel bakwagen zoals ze in Ruiselede zeggen) terwijl zijn pa er alles uitschepte en in de put smeet.

Eenmaal de eerste kruiwagen er dan in was, gingen David en ik terug naar buiten om de 0.75 kruiwagen aan beton die nog over was ook te vullen. Dan mocht ik telkens de betonmolen bedienen. Ik reed dan ook de kruiwagen terug naar binnen (oppassen want er was een niet te onderschatten moeilijke bocht op het traject). Waarna David verder ging met het maken van een nieuwe lading beton. Ondertussen was ik al bij David’s pa, de volgende lading gaan lossen. En dan terug naar buiten meehelpen aan een nieuwe portie.

Nu moet ik wel zeggen dat ik veel natter geworden ben door water die David constant aan het gooien (met emmer) of sproeien (tuinslang) was. Maar buiten was het lekker warm dus zo erg was dat nu ook weer niet.

Nadat dit alles gegoten was opgeruimd nog even uitgerust en dan avondeten. David’s broer (Kurt) kwam verse lasagne maken. En zo’n initiatieven steunen wij uiteraard altijd. Samen met David’s ma maakte ze een geweldig lekkere lasagne met kip,veel groentjes en curriesaus en nog vanalles, maar het was in ieder geval enorm lekken, waarvoor dank aan Kurt.

Uiteraard kon een lekker desert niet meer ontbreken, David’s ma had (zoals meestal het geval) voor ons een cake gebakken met pechen, lekker luchtig. Enorm lekker, dus veel te veel gegeten natuurlijk. Volgende week beginnen we dan waarschijnlijk aan het metsen van de muur.

Vandaag stond er weer een zware werkdag voor de boeg. Eerder deze week had David zijn pa al een had in onze beneden vloer gemaakt, hier komt dan een sollement in met muur die tot aan het verdiep erboven komt en die dan tevens 1 muur van onze badkamer zal vormen.

Waarom werken we nu plots verder beneden. Wel bij een algemene inspictie vorige week, hebben we ontdekt dat de vloer van het 2de verdiep flink doorgangt ( het kraakt en piept en veert ook ‘uitstekend’ mee). Aangezien we wel genoodzaakt zijn om deze vloer eerst op te schoren vooraleer we boven vloer leggen , moeten er nu een aantal dinge gebeuren.

Vooraleer we de schoren kunnen zetten die de vloer dan zal opschoren moet er er eerst een h-balk (= petrailles of hoe schrijf je dat?) gestoken worden, want deze is te lang en kan anders niet meer aan de schoren passeren. Voor die h-balk gestoken kan worden moeten de muren van de badkamer er eerst al staan. En daarvoor met er eerst helemaal beneden een gat gegraven worden om een sollement in te gieten om daarop dan die muur te kunnen metselen.

Veel werk dus vooraleer we onze vloer kunnen rechten. Aoals eerder gezegd was al een klein deeltje van de geul voor het sollement al uitgegraven, vandaag hebben we hier de rest van uitgegraven. Net zoals bij onze komposthoop vonden we ook hier veel afval die niet in de grond thuis hoorde: kippenbotten, flesjes bier, spoelen, delen van een fornuis,.. Jammer genoeg niets waardevol.

Eenmaal begonnen aan het verder graven moesten eerst alle draden en kabels doorgezaagd worden. Eerst waren de chauffage kabels aan de beurt, eerst al het water uit de chauffage gehaald en dan de kabels doorgedaan met een slijpschijf. Daarna waren de andere kabels aan de beurt. Hier liep er echter iets mis, David z’n pa dacht dat het de telefoonkabel was, bleek een electriciteitskabel te zijn. Alles uit natuurlijk, plongs afgeslaan. Na dit euvel te herstellen terug verder gegraven.

Mijn werk beperkte zich vooral in het opsporen en sorteren van alle stenen die in de aarde zatten en het verkappen van alle grote stenen naar kleine stukken zodat we deze ook nog konden gebruiken om te vermengen in het sollement. Was redelijk zwaar werk, zeker met hamer en bijtel. En toen gaven ze me een nieuw speeltje de schieter. Weegt veel te zwaar voor mij, maar het gaat toch veel sneller.

Omdat we nog steeds geen vaste grond hadden bereikt was verder graven de boodschap. Blijkbaar was onze kelder vroeger groter en hebben ze deze terug dicht gegooid en waren ze vergeten om de grond aan te stampen.

Na een lange werkdag van graven, stenen opsporen en verpulveren was onze put dan toch bijna diep genoeg. Nog 15 cm dieper maar dat is voor volgende week.

Gisteren de eerste muur afgebroken vandaag de andere. Net als de andere muur zit deze muur ook nergens aan vast niet in de muur en al zeker niet ergens tussen balken in het plafond. Dus net als gisteren weer heel voorzichtig de muren afbreken.

Ik kreeg nam dan ook af en toe eens de hamer te hand om de onderste stenen af te breken. Dan mocht ik wel eens flink zwieren en kloppen, want er waren niet echt veel risico’s aan verbonden voor de muur.

Daarnaast heb ik me nog vooral bezig gehouden met het kalk van de muren te halen, met openliggende kneukels tot gevolg (van af en toe eens langs de muur te schuren doordat ik naast de kalk zat) => maar ge wordt daar sterk van zeker. De kalk deden we er af aangezien we bij een vorig bezoek aan het containerpark onder onze coeten hadden gekregen. Het meeste was er nu toch af.

Nadat alle kalk verwijderd was (op den duur met schop i.p.v de koevoet => ons geduld raakte op, eigenlijk niet ons geduld maar vooral David die redelijk snel de muur aan het afbreken was. Gevolg we konden niet mee met het tempo), en de volledige muur er ook aan moest geloven, hebben we wederom onze katrol gebruikt om alle zakken naar beneden te doen. Containerpark here we come.