Vandaag was het eindelijk zover, de put waar we zoveel werk aan gehad hadden terug opvullen met beton. Op zich een werkje die redelijk snel vooruit ging. Had ik niet echt verwacht.

Ons procede voor het maken van het beton was telkens hetzelfde: eerst een halve zak stenen, daarna een halve emmer water erin. Even laten mengen (het lijkt nu al een kookrecept) en daarna 7 scheppen cement en een volledige zak zand. Weer even laten mengen en daarna een volledige zak steenpuin die we uit die put gehaald hebben. Dan af en toe nog een beetje water erbij en andere ingredienten indien nodig.

Dit ‘recept’ was telkens goed voor 1.75 kruiwagens. Mijn schoonpa bracht telkens de eerste kruiwagen naar binnen David hield dan die kruiwagen (oftewel bakwagen zoals ze in Ruiselede zeggen) terwijl zijn pa er alles uitschepte en in de put smeet.

Eenmaal de eerste kruiwagen er dan in was, gingen David en ik terug naar buiten om de 0.75 kruiwagen aan beton die nog over was ook te vullen. Dan mocht ik telkens de betonmolen bedienen. Ik reed dan ook de kruiwagen terug naar binnen (oppassen want er was een niet te onderschatten moeilijke bocht op het traject). Waarna David verder ging met het maken van een nieuwe lading beton. Ondertussen was ik al bij David’s pa, de volgende lading gaan lossen. En dan terug naar buiten meehelpen aan een nieuwe portie.

Nu moet ik wel zeggen dat ik veel natter geworden ben door water die David constant aan het gooien (met emmer) of sproeien (tuinslang) was. Maar buiten was het lekker warm dus zo erg was dat nu ook weer niet.

Nadat dit alles gegoten was opgeruimd nog even uitgerust en dan avondeten. David’s broer (Kurt) kwam verse lasagne maken. En zo’n initiatieven steunen wij uiteraard altijd. Samen met David’s ma maakte ze een geweldig lekkere lasagne met kip,veel groentjes en curriesaus en nog vanalles, maar het was in ieder geval enorm lekken, waarvoor dank aan Kurt.

Uiteraard kon een lekker desert niet meer ontbreken, David’s ma had (zoals meestal het geval) voor ons een cake gebakken met pechen, lekker luchtig. Enorm lekker, dus veel te veel gegeten natuurlijk. Volgende week beginnen we dan waarschijnlijk aan het metsen van de muur.

Vandaag stond er weer een zware werkdag voor de boeg. Eerder deze week had David zijn pa al een had in onze beneden vloer gemaakt, hier komt dan een sollement in met muur die tot aan het verdiep erboven komt en die dan tevens 1 muur van onze badkamer zal vormen.

Waarom werken we nu plots verder beneden. Wel bij een algemene inspictie vorige week, hebben we ontdekt dat de vloer van het 2de verdiep flink doorgangt ( het kraakt en piept en veert ook ‘uitstekend’ mee). Aangezien we wel genoodzaakt zijn om deze vloer eerst op te schoren vooraleer we boven vloer leggen , moeten er nu een aantal dinge gebeuren.

Vooraleer we de schoren kunnen zetten die de vloer dan zal opschoren moet er er eerst een h-balk (= petrailles of hoe schrijf je dat?) gestoken worden, want deze is te lang en kan anders niet meer aan de schoren passeren. Voor die h-balk gestoken kan worden moeten de muren van de badkamer er eerst al staan. En daarvoor met er eerst helemaal beneden een gat gegraven worden om een sollement in te gieten om daarop dan die muur te kunnen metselen.

Veel werk dus vooraleer we onze vloer kunnen rechten. Aoals eerder gezegd was al een klein deeltje van de geul voor het sollement al uitgegraven, vandaag hebben we hier de rest van uitgegraven. Net zoals bij onze komposthoop vonden we ook hier veel afval die niet in de grond thuis hoorde: kippenbotten, flesjes bier, spoelen, delen van een fornuis,.. Jammer genoeg niets waardevol.

Eenmaal begonnen aan het verder graven moesten eerst alle draden en kabels doorgezaagd worden. Eerst waren de chauffage kabels aan de beurt, eerst al het water uit de chauffage gehaald en dan de kabels doorgedaan met een slijpschijf. Daarna waren de andere kabels aan de beurt. Hier liep er echter iets mis, David z’n pa dacht dat het de telefoonkabel was, bleek een electriciteitskabel te zijn. Alles uit natuurlijk, plongs afgeslaan. Na dit euvel te herstellen terug verder gegraven.

Mijn werk beperkte zich vooral in het opsporen en sorteren van alle stenen die in de aarde zatten en het verkappen van alle grote stenen naar kleine stukken zodat we deze ook nog konden gebruiken om te vermengen in het sollement. Was redelijk zwaar werk, zeker met hamer en bijtel. En toen gaven ze me een nieuw speeltje de schieter. Weegt veel te zwaar voor mij, maar het gaat toch veel sneller.

Omdat we nog steeds geen vaste grond hadden bereikt was verder graven de boodschap. Blijkbaar was onze kelder vroeger groter en hebben ze deze terug dicht gegooid en waren ze vergeten om de grond aan te stampen.

Na een lange werkdag van graven, stenen opsporen en verpulveren was onze put dan toch bijna diep genoeg. Nog 15 cm dieper maar dat is voor volgende week.